Reżyser Arjun Talwar pochodzącym z Indii, próbuje odnaleźć siebie i poznać ulicę, na której mieszka w Warszawie. Ulica Wilcza pełna jest różnorodności, Polaków i imigrantów, którzy przyglądają się jemu, a on przygląda się im. Zbliżając się do tego miejsca i jego mieszkańców, próbuje zrozumieć, czy może to być jego miejsce, dom. Poprzez mikrokosmos jednej ulicy przyglądamy się tożsamości współczesnej Polski i Europy.

 

Ulica Wilcza w centrum Warszawy. Przeplatają się tu losy Polaków i imigrantów. Jest tu komisariat policji, kościół, schronisko dla uchodźców. Mieszka tu też pochodzący z Indii filmowiec Arjun, który w Polsce jest od kilku lat i próbuje znaleźć z nią głębszy związek i dowiedzieć się, czy Polska i Wilcza mogą stać się jego domem.

Wilcza tętni różnorodnością, poglądami politycznymi i codziennością. Film będzie powolnym zbliżaniem się do mieszkańców Wilczej – od dachów i okien, przez poziom ulicy i podwórek po wnętrza domów. Reżyser wykorzystuje swoją ciekawość, by podejść do obcych ludzi, których nie zna, ale widuje na co dzień. Robiąc ten film, nawiązuje z nimi relacje.

Te spotkania prowadzą do nowych przyjaźni, ale przynoszą też nowe wątpliwości i odkrycia. Nie tylko on szuka miejsca, w którym mógłby żyć, poczucia przynależności. W rzeczywistości Wilcza jest pełna niespełnionych marzeń, ludzi żyjących w próżni: między przeszłością a teraźniejszością, między ojczyzną wyobrażoną a prawdziwą. Jest Feras, który nawet po uzyskaniu polskiego obywatelstwa tęskni za swoim krajem – Syrią. W sklepiku na rogu pracuje Ina, Ukrainka, która zamierza zostać tu na zawsze. Tymczasem Pani Ania od dwóch dekad pracuje w miejscowej aptece i prawie nigdy nie rusza się z Wilczej.

W tle pojawiają się napięcia społeczne, bohaterowie są świadkami manifestacji przetaczających się przez ulicę, w których też sami czasami biorą udział.

Arjun chce znaleźć swoje własne miejsce na tej ulicy, w Polsce. Te poszukiwania słyszymy w rozmowach z mieszkańcami, w których on pyta, ale często też sam jest pytany. Będzie to zatem film o spotkaniu, ale też o tęsknocie, którą wszyscy odczuwamy – za domem i przynależnością. Są to tęsknoty, nie tylko tych, którzy tu przybyli, ale też tych, którzy mieszkają tu od dawna.

O reżyserze:

Arjun Talwar wychował się w Delhi. Studiował matematykę, po czym rozpoczął naukę na Wydziale Operatorskim Szkoły Filmowej w Łodzi. Jego film dokumentalny Where I Can’t Be Found o pustelniku mieszkającym w południowoindyjskiej wiosce zdobył nagrodę dla najlepszego filmu krótkometrażowego na festiwalu Nowe Horyzonty w 2014 roku, był też nominowany do prestiżowej nagrody Srebrnego Oka w Jihlavie i do nagrody dokumentalnej Manuela Rivera-Ortiza. Jego Habitat był pokazywany na wielu festiwalach, w tym na Visions du Reel i w Tampere. W 2018 r. Arjun nakręcił swój pierwszy pełnometrażowy dokument, A Donkey Called Geronimo, baśń o mieszkańcach malutkiej wyspy, którzy po utraceniu swojego raju muszą wrócić do okrutnej rzeczywistości życia na kontynencie. Film miał premierę na DOK Leipzig i doczekał się dystrybucji kinowej. W 2022 r. Talwar ukończył swój drugi pełnometrażowy dokument, którego premiera miała miejsce na Visions du Reel w kwietniu 2022.

film dokumentalny – development
kraj produkcji: Polska
planowany czas zakończenia produkcji: 2024
metraż: około 90′

Ekipa

Edytuj

Reżyser	Arjun Talwar
Scenariusz	Arjun Talwar
Zdjęcia	Arjun Talwar
Opieka artystyczna	Jacek Bławut
Producent	Karolina Śmigiel
Produkcja	UNI-SOLO Studio